Να'χεις πιει.
Μια μπύρα, δύο ποτά και τρία σφηνάκια.
Να παρατηρείς πως αυτό είναι αριθμητική πρόοδος με βήμα ένα.
Να είσαι με τους φίλους έτοιμη να σε γυρίσουν σπίτι.
Να αποφασίζουν ξαφνικά πως είναι ώρα για εκδρομή
και να στρίβουν στην προηγούμενη διασταύρωση.
Να παίρνετε σουβλάκια με σκοπό να τα φάτε στο βουνό.
Να είσαι σ'ένα αυτοκίνητο σ'ένα δρόμο με στροφές και να σκέφτεσαι
μπορεί να τρακάρουμε και μπορεί να πεθάνω
αν γίνει αυτό θα 'χω ακριβώς όση χαρά κι όση μελαγχολία θέλω
ας πεθάνω
αν πεθάνω τώρα,δεν με πειράζει
αν πεθάνω τώρα,όλα θα'ναι καλά.
Και να μην πεθαίνεις.
Και να τρώτε τα σουβλάκια στο Πήλιο.
Και να ακούτε I beat the devil's tattoo
και να ταιριάζει απόλυτα για κάποιο λόγο.
Και να καπνίζετε κοιτώντας ολόκληρη τη φωτισμένη πόλη
κι ένα κομμάτι απ' το φεγγάρι ανάμεσα στα δέντρα.
Κι ύστερα να'σαι σπίτι και να αναρωτιέσαι τι να κάνει εκείνη η ψυχή.
Eίναι καλά;
Γιατί δεν είναι καλά;
Εξ'αιτίας σου;
Και να μην ξέρεις αν μπορείς κάτι να κάνεις γι αυτό.
Και να ξέρεις ότι δεν μπορείς κάτι να κάνεις γι αυτό.
Και να μην είσαι σίγουρη αν σε νοιάζει και πολύ.
Και να ξέρεις ότι, ρε πούστη μου,δεν πειράζει να γίνεις εγωίστρια.
Να ξέρεις πως, ρε πούστη μου, είναι καιρός να γίνεις εγωίστρια.
Γιατί η φροντίδα είναι ωραίο πράμα.
Κι έχεις βαρεθεί να τη δίνεις.
Είναι καιρός να την πάρεις.
Κι έγινες κακομαθημένη και δέχτηκες απλόχερα φροντίδα.
Αλλά δεν πέρασε, ρε πούστη μου, αρκετός καιρός.
Και δεν μπορείς να δώσεις.
Δεν μπορείς να κάνεις τίποτα.
Δε θέλεις να δώσεις.
Δε θέλεις να κάνεις τίποτα.
Θέλεις απλά να υπάρχεις.
Έτσι κακομαθημένα.
Και να βάζεις το "και" στην αρχή της πρότασης.
Έτσι κακομαθημένα.
