Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

True Romance

Αν σκεφτείς πόσες φορές έχω αυνανιστεί έχοντας στο μυαλό μου το χαμόγελο κάποιου
με λες και ρομαντική.


Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

a.m.

Δεν περίμενα να εξελιχθεί έτσι το χτεσινό βράδυ.
Θυμάμαι όμως να νιώθω χαρούμενη.
Χαιρόμουν πολύ που σε έβλεπα.

Είναι πολύ σημαντικό δύο άνθρωποι να θεωρούν αυτονόητα τα ίδια πράγματα
κι εμείς το έχουμε αυτό και δυσκολεύομαι να σκεφτώ άλλον άνθρωπο
με τον οποίο να το έχω επίσης.
Με σένα είναι όλα τόσο προφανή και εύκολα και απροσποίητα.
Δε χρειάζεται να σκέφτομαι πώς να πω κάτι για να ακουστεί όπως θέλω.
Ξέρω πως όπως και να το πω θα καταλάβεις αυτό που εννοώ.

Ύστερα με γύριζες σπίτι
σκεφτόμουν πόσο χαρούμενη ήμουν
ύστερα δάκρυα κυλούσαν στα μάγουλά μου
στην αρχή ίσως ήταν δάκρυα χαράς γιατί θυμάμαι να σκέφτομαι "πόσο με καταλαβαίνεις"
ύστερα όμως ήταν άλλα δάκρυα γιατί θυμάμαι να σκέφτομαι "γιατί να με καταλαβαίνεις εσύ μόνο;"
Δεν υπάρχει εκεί έξω ένας άλλος άνθρωπος που να καταλαβαινόμαστε έτσι
αλλά να έχουμε επιπλέον και την ικανότητα να ερωτευτούμε;
Γιατί εμείς δεν την έχουμε, για ένα σωρό λόγους.
Και μ' αρέσει πολύ να νιώθω έτσι με κάποιον
αλλά μου λείπει τόσο πολύ ο έρωτας.

Ο έρωτας μου λείπει όσο τίποτα άλλο.