Το ότι το παρελθόν δεν αλλάζει, δεν είναι καμία πρωτάκουστη σοφία.
Το ερμήνευα όμως πάντα με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Πως δεν υπάρχει χρονομηχανή και δεν μπορείς να αλλάξεις το τι έχει συμβεί.
Πρόσφατα όμως ο καιρός έχει συνωμοτήσει προς κάποια άλλη κατεύθυνση.
Το ερμήνευα όμως πάντα με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Πως δεν υπάρχει χρονομηχανή και δεν μπορείς να αλλάξεις το τι έχει συμβεί.
Πρόσφατα όμως ο καιρός έχει συνωμοτήσει προς κάποια άλλη κατεύθυνση.
Ο καιρός, εννοώ κυριολεκτικά ο καιρός· οι καιρικές συνθήκες.
Οι καιρικές συνθήκες είναι τέτοιες, που τα ρούχα δε στεγνώνουν στο μπαλκόνι.
Τα ρούχα, για να στεγνώσουν, πρέπει να απλωθούν μέσα στο σπίτι.
Και, καθώς δεν πρόλαβα να αγοράσω επιδαπέδια απλώστρα,
πριν πάψουν να τις πουλάνε στα σούπερ μάρκετ,
τα ρούχα στεγνώνουν στα καλοριφέρ.
Τα ρούχα λοιπόν, στεγνώνουν στα καλοριφέρ
κι ελευθερώνουν παντού soupline mistral.
Το soupline mistral δεν είναι το μαλακτικό της επιλογής της μαμάς μου.
Το γεγονός πως το σπίτι μου μυρίζει soupline mistral
δε μου φέρνει στο μυαλό παιδικές αναμνήσεις.
Μου φέρνει μόνο στο μυαλό το σπίτι που ζούσαμε -για όσο- μαζί.
Μου φέρνει στο μυαλό να είμαι μόνη μου κι εκείνος να είναι στη δουλειά.
Να φροντίζω το σπίτι σε μια προσπάθεια να φροντίσω εκείνον.
Ήταν πιο αποτελεσματικό το να φροντίζω το σπίτι -
το σπίτι ανταποκρινόταν στη φροντίδα.
Το σπίτι μου μυρίζει soupline mistral.
Εγώ έχω να του μιλήσω δυόμιση χρόνια.
Εκείνος ελπίζω πλέον να είναι πιο ζωντανός από τα δωμάτια που κατοικεί.
Δεν το πιστεύω όμως.
Κι όταν λέω ότι το παρελθόν δεν αλλάζει εννοώ
πως ίσως εκείνος δε ζει πλέον σε κάποιο σπίτι
που μυρίζει soupline mistral.
Για μένα όμως πάντα έτσι θα είναι.
Για μένα το πώς μυρίζει εκείνος δεν είναι μια κατάσταση δυναμική.
Είναι κάτι παγωμένο στον χρόνο.
Πριν μια βδομάδα πέρασα για πρώτη φορά, ύστερα απ' όλα αυτά,
από εκείνο το σπίτι.
Και δεν ήταν απλό.
Δεν ήταν εύκολο.
Ήμουν εκεί, μόνη, χωρίς εκείνον.
Και οι δρόμοι ήταν βρεγμένοι και άδειοι,
τα μαγαζιά ήταν σκοτεινά και κλειστά και άδεια,
το περίπτερο που υπήρχε στη γωνία είχε πλέον ξηλωθεί.
Ήταν σαν η γειτονιά να μου έλεγε πως όλα εκεί έχουν τώρα πεθάνει.
Το σπίτι μου μυρίζει soupline mistral
και είμαι μόνη μου μέσα του
και όμως όσο μόνη ένιωθα τότε,
τώρα δε νιώθω.
