So you take a picture of something you see

Είναι Σεπτέμβρης: η εποχή που όλα είναι σωστά.
Η σωστή θερμοκρασία
τα σωστά ρούχα
τα σωστά σκεπάσματα
ο σωστός ύπνος.
Η κατάλληλη ποσότητα αλκοόλ.
Οι πιο ωραίες μέρες για να ξεκινήσεις κάτι.

Νιώθω πάντα όμορφα τον Σεπτέμβρη·

νιώθω πάντα όμορφη τον Σεπτέμβρη.

Φέτος θα ξεκινήσω ισπανικά

και μου αρέσει ιδιαίτερα που θα το κάνω με αναδρομή στο παρελθόν.

Πριν δεκατρία χρόνια ξεκίνησα το κάπνισμα και τα γαλλικά στο φροντιστήριο.

Έκανα 3 τσιγάρα στο δρόμο για τα γαλλικά

—chesterfield στην αρχή, winston στη συνέχεια.

Ύστερα έφτανα στη Ναυαρίνου, 

πήγαινα σε ένα συγκεκριμένο σημείο με θέα στα αρχαία, 

δίπλα στο μετέπειτα στέκι μου, μέσα σ' ένα όμορφο αδιέξοδο.

Εκεί ακουμπούσα στα κάγκελα, 

έβαζα στο mp3 το talk των coldplay κι έκανα ένα ακόμα τσιγάρο.

Μετά πήγαινα στο μάθημα, στο οποίο περνούσα καλά.

Έχει σημασία, γιατί γενικά δεν περνούσα καλά το 2007.

Περνούσα όμως καλά στα γαλλικά.

Και κουβαλώντας όλα αυτά

—τα chesterfield κι έπειτα τα winston, τους coldplay και την πλατεία Ναυαρίνου—

χτύπησα ξανά το κουδούνι

για να γνωρίσω τη δασκάλα των ισπανικών.

Τη λένε Λόλα, μου άρεσε.

Και θα περνάω ωραία εκεί και φέτος.

Και φέτος περνάω ωραία γενικά, 

αλλά αυτό δε σημαίνει πως τα ισπανικά θα 'χουν λιγότερη σημασία.

Θα μαθαίνω ισπανικά με τη Λόλα

κι ίσως στην επιστροφή πίνω ένα σφηνάκι σ' εκείνο το τότε

—και για πάντα—

στέκι 

κι ύστερα θα περπατάω ως το σπίτι 

απ' αυτή τη διαδρομή που λατρεύω

κι ίσως όλα να μ' αρέσουν όσο τώρα

κι ίσως λίγο παραπάνω.

Θεέ μου, μακάρι λίγο παραπάνω.

Bekledim de gelmedin

Άκουσα πολλές εκτελέσεις.

Αυτή είναι η αγαπημένη μου.

Designed and directed by his red right hand

 Οι πρώτες φορές έχουν μεγαλύτερη βαρύτητα από τις τελευταίες φορές
για έναν πολύ απλό λόγο:
οι τελευταίες είναι -κάποιες φορές- αναστρέψιμες.
Μπορεί να νόμιζες πως είναι η τελευταία φορά, αλλά να μην είναι.
Κάθε φορά όμως που πιστεύεις πως είναι η τελευταία, ως τέτοια τη βιώνεις, 
ακόμα κι αν πρόκειται να ανατραπεί.

Δε συμβαίνει το ίδιο με τις πρώτες φορές.
Δεν μπορεί κάποια φορά να ξαναείναι σαν την πρώτη.
Κι αν με ρωτήσεις τι πιο πολύ λαχταράω όταν κάτι μου λείπει
είναι αυτό.

Είναι να μπορούσα με κάποιους να φιληθώ ξανά για πρώτη φορά·
να νιώσω ξανά αυτή τη λύτρωση που θες να καταπιείς όλο το είναι του άλλου
που επιτέλους βλέπεις τα χείλια του να πλησιάζουν τα δικά σου
κι είσαι πλέον σίγουρη πως θα σε φιλήσει
μετά από τόσες μέρες
μήνες
μετά από τόσα χρόνια που το φανταζόσουν.

Δεν μπορώ να αναπαράγω ξανά εκείνο το βράδυ - ούτε και κανένα άλλο βέβαια.
Δεν μπορώ να νιώσω ξανά όπως εκείνο το βράδυ που ψάχναμε αφορμή να βρεθούμε κάπου μόνοι.
Δεν μπορώ να θυμηθώ πόσο καιρό έχω να νιώσω έτσι
όπως τότε που ήμουν 22 και καθόμουν στην άκρη του κρεβατιού σου ζαλισμένη
και λίγο μεθυσμένη
κοιτώντας το πάτωμα
και σήκωσα το βλέμμα χωρίς να σηκώσω το κεφάλι
και σε είδα να με πλησιάζεις όπως ποτέ δεν περίμενα να κάνεις.
Καμία φορά μας δε θα είναι σαν εκείνη.
Γιατί καμία φορά δε θα εμπεριέχει ξανά τη λύτρωση.

Γι αυτό λαχταράω κάτι ολοκαίνουριο 
για τη λύτρωση.

Γιατί δε σου μένει αξέχαστη η ηδονή - θα κάνεις και καλύτερο σεξ - 
ούτε η ζαλάδα - θα κάνεις και χειρότερο μεθύσι - 
σου μένει όμως αξέχαστο αυτό το συναίσθημα
που δεν μπορώ να περιγράψω με άλλη λέξη πέρα από τη 
λύτρωση.

Γι αυτό θυμάμαι τόσο καλά εκείνο το βράδυ - για κανένα άλλο λόγο.
Το θυμάμαι σα να είναι κάποιο θεατρικό που έγραψα η ίδια
το θυμάμαι όπως θυμάμαι τα πράγματα μόνο εφόσον τα διαβάσω.

Κι είναι παράδοξο γιατί αυτά τα πράγματα δεν μπορείς να τα σκηνοθετήσεις
και τίποτα που μπορείς να σκηνοθετήσεις δεν μπορεί να τα ξεπεράσει.

Kι αυτό είναι το άδικο και το τέλειο σε όλα αυτά τα πράγματα.

Αν ήξερες τις νύχτες μου

Κάποια μαλακία έχω διαβάσει, ότι τάχα λέει ανήκεις σε αυτό που σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς.

Εγώ δε σκέφτομαι κάθε νύχτα το ίδιο.

Αλλά πάντως σήμερα σκέφτομαι δύο ποτήρια κρασί να ισορροπούν πάνω στο στήθος μου.

Σκέφτομαι πως ίσως η ζωή μου χρωστάει αλλά δύο.

Αυτά σκέφτηκα κι ύστερα ανακάθισα στο κρεβάτι,

ακούμπησα το γυάλινο τασάκι στην κοιλιά μου,

κι άναψα τσιγάρο με τον αναπτήρα της Ελένης.

Γιατί είμαι ένα τσουλάκι συναισθηματικό,

όπως ίσως τα περισσότερα τσουλάκια.

Αύριο θα ξυπνήσω νωρίς,

θα κάνω μπάνιο,

και θα πάω σε κάποια κηδεία.

Γιατί φέτος η ζωή είναι μόνο παράλογη.