freed from desire

Ντρέπομαι, καμιά φορά να το λέω, το πόσο καλή χρονιά είναι για μένα το 2020.
H querida μου χάρισε δύο επιδαπέδια φωτιστικά που το κίτρινο φως τους 

δίνει πολύ ωραία αίσθηση στο σπίτι μου.
Είπε πως στο σπίτι που είχε τα φωτιστικά πέρασε πολύ ωραίες φιλικές 

αλλά και ρομαντικές στιγμές.

Εγώ χτες ήμουν σπίτι με φίλους μέχρι τις 6 το πρωί.
Πόσα άτομα μπορείτε να καλέσετε σπίτι σας για να έρθει ένα μόνο;
Η απάντηση είναι τουλάχιστον έξι.
Νομίζω πως η ζωή καμιά φορά τα φέρνει ωραία τα πράγματα.
Τώρα δεν θέλω να πεθάνω·
Τώρα θέλω να κοιμηθώ μαζί του - ίσως κι αυτός να θέλει·
Τώρα είμαι χαρούμενη και υγιής·
Και φυσικά φοβόμουν πως θα του φανώ πιο χοντρή και πιο άσχημη
αλλά το ξέρω πως είμαι πιο όμορφη -και πιο ξανθιά και πιο γυμνή-
το ξέρω πως θυμάται·
τα ξέρω αυτά.

Και θυμάμαι να λέω στις φίλες μου πόσο μου λείπει να ερωτευτώ

και πόσο απίθανο είναι να βρω κάποιον όπως τον θέλω

και ξαφνικά η ζωή μου πετά στα μούτρα εκείνον μετά από 5 χρόνια.

Μου πετάει στα μούτρα τον τύπο που μου ταιριάζει

που θαυμάζω

που με καυλώνει

και μου τον πετάει στα μούτρα 

σινγκλ

να ψάχνει σπίτι στην πόλη μου

να ψάχνει σπίτι στη γειτονιά μου.

Μου τον φέρνει σπίτι μου να βάζει μουσική

να επιλέγει smiths

η έφηβη μέσα μου να είναι λιωμένη στο πάτωμα με καρδούλες στα μάτια 

Και ξέρω πως μου έλειπε πολύ να ερωτευτώ

και φοβάμαι τόσο πολύ να ερωτευτώ τον συγκεκριμένο.