Crying out loud έχω καιρό να κάνω.
Χτες για μια στιγμή μ'έπιασα να το σκέφτομαι αλλά ρε πούστη μου δε μου βγαινε να κλάψω για σένα, δε μου 'ρχότανε να ρίξω ούτε ένα γαμημένο δάκρυ.
Κι ας έβλεπα τα φτηνά τσιγάρα,κι ας έπαιζε το ρημαδιασμένο το λευκό το γιασεμί,εγώ τίποτα.
Δεν είναι πως αντιστάθηκα στην παρόρμηση να κλάψω.
Δεν είχα καμιά τέτοια παρόρμηση.
Δε νιώθω τίποτα.
Ποιος; Εγώ!
Και αυτή, αυτή εδώ, είναι η εκδίκησή μου.
*μια μικρή αντίθεση με αυτό εδώ που άκουγα ασταμάτητα στο λύκειο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου