Αυτή τη βδομάδα συναναστράφηκα 3 παλιούς φίλους,
απ' αυτούς που με ξέρουν πάνω από δέκα χρόνια.
Θεέ μου πόσο ανακουφιστικοί είναι αυτοί οι άνθρωποι.
Οι άνθρωποι που σε ξέρουν και δε χρειάζεται να τους εξηγήσεις τίποτα.
Ούτε για το πώς σκέφτηκες
Ούτε για το τι έκανες
Ούτε για το τι είσαι γενικότερα
Γιατί σε ξέρουν.
Σε ξέρουν ολόκληρη.
Απ' το μεγαλύτερο βάθος ως το μεγαλύτερο ύψος.
Από τότε που ήσουν το πιο χαρούμενο πλάσμα του κόσμου
μέχρι που ήθελες να πεθάνεις και δεν άντεχες να βγαίνεις για πάνω από δέκα λεπτά.
Από τότε που όλα στο μυαλό σου ήταν ασπρόμαυρα
και ήσουν αυστηρή με όλο τον κόσμο
μέχρι που όλα σου έγιναν γκρι και κατάλαβες πως αυτό συνιστά
το να είσαι άνθρωπος.
Από τότε που ήσουν η πιο πιστή γκόμενα
μέχρι που δεν ήσουν πια.
Από τότε που ήσουν η πιο γλυκιά
και η πιο σκύλα απ' όλες.
Δεν μπορώ να εξηγώ πια.
Δεν θέλω να εξηγώ πια.
Δε θα εξηγώ πια.
Για όσους μας ξέρουν
Για τους άλλους δε θα μπορέσουμε.
I've been numb
I'm revived
Can't say I'm not alive
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου