Δεν έχει ξεκινήσει καλύτερα καμία ενήλικη χρονιά μου.
Καμία πρωτοχρονιά δε θυμάμαι τόσο αισιόδοξη,
τόσο τρυφερή,
τόσο γεμάτη από σχέδια που μπορούν να υλοποιηθούν
και να οδηγήσουν σε όνειρα που ούτε τολμούσαμε να ξεστομίσουμε.
Φιλικά, ερωτικά, επαγγελματικά,
είναι η πρώτη φορά που δε νιώθω πως ψάχνω το δρόμο
σε ένα δαιδαλώδες σύμπλεγμα από ανήλιαγα και τσιμεντένια στενά.
Νιώθω πως είμαι σε ένα τεράστιο φωτεινό λιβάδι
και υπάρχουν αμέτρητες κατευθύνσεις για να πάω
και προς όλες υπάρχουν χρωματιστά και μοσχομυριστά λουλούδια.
Σήμερα ξύπνησα τόσο ελαφριά.
Σήμερα κατάλαβα πώς είναι να μην κουβαλάς ένα βάρος·
μια εκκρεμότητα·
μια αγωνία·
μια αβεβαιότητα.
Σήμερα ξύπνησα και ήξερα ποια είμαι και τι θέλω να κάνω και τι θα κάνω.
Και ξέρεις κάποια πράγματα δεν αλλάζουν,
εγώ είμαι το κορίτσι που ήθελε πολλά.
Πολλά θέλω.
Και θα τα κάνω όλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου