Βιβλία διάβαζα πολλά από πολύ μικρή.
Όμως θυμάμαι την πρώτη φορά που διάβασα ένα βιβλίο και ένιωσα ότι με αφορά.
Ήμουν μάλλον 15 χρονών και ένιωθα ότι αυτή η κοπέλα σκέφτεται
πράγματα που έχω σκεφτεί
με τον τρόπο που τα έχω σκεφτεί
με το χρώμα που τα έχω σκεφτεί
με τη μουσική που τα έχω σκεφτεί.
Τότε κάπου, στην πρώτη λυκείου ήταν σαν κάποιος να με προήγαγε
από κομπάρσο σε πρωταγωνίστρια της δικής μου ζωής.
Τότε κάπου, πήρα πολλές αποφάσεις χωρίς να καταλάβω ότι τις παίρνω
ή πόσο σημαντικές θα ήταν.
Τότε κάπου, αποφάσισα πως δε χρειάζεται να διαλέξω αν θα είμαι
goth ή pop
μαύρη ή ροζ
γοητευτική με κατάθλιψη ή με χαμόγελο.
Μπορούσα να είμαι όλα.
Είχα δικαίωμα να είμαι όλα.
Κατάφερνα να είμαι όλα.
Κι έτσι θα γινόταν στο εξής.
Στο εξής θα μεγάλωνα και δε θα έκλινα ούτε στο μαύρο ούτε στο ροζ.
Ή μάλλον θα έκλινα και στα δύο και το αποτέλεσμα θα ήταν
ένα φαντασμαγορικό σκούρο φουξ.
30 και όλα φαντασμαγορικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου