Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2021

30 - vol2

Με την ηλικία ήρθε και ένα κάποιο άγχος, μα όχι το συνηθισμένο.
Όχι το κοινωνικά αναμενόμενο, όχι.
Δε θα γίνω ψεύτρα, το ιδανικό μου σενάριο περιλαμβάνει έναν σύντροφο.
Μα το άγχος παραπέμπει σε βιαστικές αποφάσεις, 
συμβιβασμούς
και συγκεκριμένες προθεσμίες.
Όχι.

Ιδανικά θέλω κάποιον που να ξέρει πώς πίνω τον καφέ μου.
Θέλω να διαβάζουμε μαζί εφημερίδα τις Κυριακές
αφού θα έχουμε ξενυχτήσει τα Σάββατα.

Θέλω κάποτε με κάποιον να διακοσμήσω ένα σπίτι.
Να μαλώσουμε για το αν το έξτρα δωμάτιο θα είναι ξενώνας ή βιβλιοθήκη.
Να διαλέξουμε μαζί στρώμα, 
να το χαλάσουμε πολύ γρήγορα, 
να πάνε τζάμπα τα λεφτά.
Τα θέλω αυτά.
Αλλά όχι με άγχος.

Δεν τα θέλω τόσο που θα βρω οποιονδήποτε
και θα τον χωρέσω σ' αυτό το έργο.
Δεν χωράνε πολλοί σ' αυτό το έργο.
Ίσως να μην χωράει και κανείς σ' αυτό το έργο.
Ίσως η σκηνοθέτης να είναι πολύ αυστηρή και να τους απολύει όλους
πριν την οντισιόν.
Αρχίζω να το αποδέχομαι αυτό: ίσως να μη γίνω ποτέ ζευγάρι.
Ίσως να μη συζήσω
ίσως να μην παντρευτώ
ίσως να μην ερωτευτώ καν ξανά.

Ω ερωτεύτηκα τόσο πολύ.
Με τόση ένταση και κλάματα και έκσταση και σεξ
θεέ μου πόσο πολύ σεξ.
Πόσο έχω απολαύσει τη ζωή
Πόσο χαίρομαι που δεν έχω απωθημένα -στ' αλήθεια δεν έχω.
Είμαι εντάξει.

Θα φοβόταν κάποια στη θέση μου, 
πως ίσως το πιο ευτυχισμένη που έχει υπάρξει, να έχει ήδη περάσει.
Α όχι!
Όχι εγώ.
Δεν τα λέω αυτά, βλέπεις, με απαισιοδοξία.
Ξέρω να χαίρομαι και μου έχω εμπιστοσύνη
πως θα χαρώ κι άλλο.
Με σύντροφο ή χωρίς.
Ερωτευμένη ή όχι.
Θα χαίρομαι.

Θα χαίρομαι όπως όταν ήμουν μικρή
κι όλοι νόμιζαν πως είμαι έτσι επειδή είμαι μικρή κι αθώα
μα εγώ δεν ήμουν τίποτα απ' τα δύο από πολύ νωρίς.
Κι είμαι κιόλας τριάντα και δεν άλλαξε αυτό,
οπότε πιστεύω πως δε θ' αλλάξει ποτέ.

Θα ξυπνάω 60 χρονών και θα χαίρομαι που ξύπνησα στις 5μιση το πρωί
κι είναι νύχτα
και θα νιώθω τυχερή που βλέπω την πόλη σκοτεινή
και άδεια
πριν από τους άλλους.

Θα χαίρομαι περπατώντας με καφέ στο χέρι·
Θα χαίρομαι όταν θα βρέχει το φθινόπωρο·
Θα χαίρομαι που ζω εδώ ή οπουδήποτε·
μα το σίγουρο είναι πως η ζωή μου δε θα είναι αδιάφορη
ακόμα κι αν είναι απλή - όπως πάντοτε είναι.
Η ζωή μου δεν είναι φαντασμαγορική —
μα είναι!

Τι έλεγα όμως;

Ναι, έλεγα πως ίσως να μη γίνω ποτέ το 1/2 ενός ζευγαριού,
μα δεν πειράζει.
Ξέρεις τι πειράζει;
Ξέρεις τι φοβάμαι;

Φοβάμαι πως οι φίλες μου θα γίνουν όλες
σύζυγοι
και μαμάδες
και ναι, θα συνεχίσουν να μ' αγαπάνε,
μα δε θα έχουν πια χρόνο για μένα.
Δε φοβάμαι να μείνω χωρίς σύντροφο.
Φοβάμαι να μείνω χωρίς φίλες.



Αναρωτήθηκα πολύ ποιο τραγούδι να βάλω εδώ.
Αυτό είναι το απόλυτο τραγούδι της γυναικείας φιλίας.

6 σχόλια:

casper85 είπε...

ίσως οι φίλες δεν θα βρίσκουν τόσο χρόνο όσο πριν αλλά θα βρίσκουν. Τσεκαρισμένο :)

Όχι είπε...

Κάσπερ μου το ξέρω ότι το λες για καλό, αλλά καμία ανακούφιση δεν μου προσφέρει :Ρ

Iris.Mindori είπε...

το βρήκα το γενέθλιό σου κείμενο
φίλες γινόμαστε και μετά τα 30, και τα παιδιά των φίλων μας είναι πετράδια σπάνια

να μας χαιρόμαστε σε κάθε λέξη

Όχι είπε...

Ω ευχαριστώ που μπήκες στον κόπο να το ψάξεις!
Δεν έχω ακόμα άποψη για παιδιά φίλων, αλλά είμαι σίγουρη πως ισχύει αυτό που λες.
Θα ήθελα να μην αλλάζαμε ρόλους ρε γαμώτο.
Ίσως βέβαια το βαρεθώ αυτό στην πορεία.
Ποιος ξέρει!

Vive La Vie... είπε...

Ακριβώς ο ίδιος φόβος... Ταυτίστηκα και πάλι με το κείμενό σου- όπως τόσες φορές άλλωστε!

Μ.

Όχι είπε...

Αχ ρε Μαρία...Για να δούμε πώς θα πάει η ζωή.