είναι η ζωή σου τραγούδι που δε θα γραφτεί αν—

Σχετικότητα είναι που ακριβώς η ίδια θερμοκρασία 

τον Απρίλιο ονομάζεται "ψύχρα" και τον Σεπτέμβρη "δροσιά".
Γιατί, αν μου έμαθε κάτι το μάθημα με το ποιητικό όνομα "στοχαστικά πρότυπα" είναι πως 

η ζωή δεν είναι μαρκοβιανή αλυσίδα·

έχει μνήμη·

κάθε κατάσταση εξαρτάται από την προηγούμενη.

Έτσι τον Απρίλη είναι ψύχρα, γιατί συγκρίνεται με το κρύο που δεν έχει τελειώσει

και τον Σεπτέμβρη είναι δροσιά, γιατί σ' ανακουφίζει από το καλοκαίρι.

Θυμάμαι που παλιά είχα γράψει μια συμβουλή στον εαυτό μου

για το πώς να επιλέξω τον μελλοντικό μου σύντροφο.

Μου είχα πει να βρω κάποιον που να είναι 

σαν κρύο ντουζ το κατακαλόκαιρο:

να μ' ανατριχιάζει και να μ' ανακουφίζει.

Αυτή φαίνεται ακόμα μια σωστή συμβουλή

ακόμα και τώρα που υποτίθεται πως ξέρω πιο πολλά.

Δεν ξέρω πιο πολλά.

Δεν έχω καμία απάντηση σε τίποτα.

Θυμάμαι να αναρωτιέμαι στα 23

δεν είναι τα 23 καλή ηλικία για να γνωρίσεις τον άνθρωπό σου;

Όχι, δεν είναι, θα μου απαντούσα τώρα.

Δεν είναι τα 25 καλή ηλικία για να μείνεις μαζί του για πάντα;

Όχι, δεν είναι, θα μου απαντούσα τώρα.

Δεν είναι τα 30 μια καλή ηλικία για να πεις "this is endgame"?

Και δεν ξέρω τι να μου απαντήσω.

Δεν ξέρω τίποτα.

Είμαι ακόμα το κορίτσι που θέλει πολλά.

Ο παρατατικός μας άφησε, 

είναι τώρα ενεστώτας:

το κορίτσι θέλει πολλά.

Το κορίτσι δεν περιμένει τίποτα.

Κι αυτό είναι μια πρωτόγνωρη και επώδυνη ελευθερία.

ΥΓ δε συμπαθώ τη Ρένα Μόρφη αλλά τελευταία πολλά τραγούδια της κάπως μου μιλάνε

Πες την αλήθεια